De methode leent zich er goed voor om op diverse creatieve manieren systemisch te werken. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het gezamenlijk maken van een gezinsopstelling, maar ieder gezinslid kan dit ook afzonderlijk doen. Er kan ook per subsysteem een opstelling gemaakt worden of de jongere kan bij samengestelde gezinnen opstellingen maken van de verschillende gezinsconstellaties. Er zijn legio mogelijkheden.
De kern is telkens dat de opstelling verschillen en overeenkomsten binnen de gezinscontext inzichtelijk en visueel maakt. Dit zowel op het perspectief van hoe gezinsleden kijken naar de krachten van het gezin als op het niveau van de belastende factoren van het gezin. Overeenkomsten die verbindend werken op het terrein van erbij horen. Verschillen die uitnodigen om te komen tot een dialoog en het creëren van nieuwe betekenissen. Bij het gebruiken van de methode worden door het samen werken aan opstellingen en het spreken over elkaars bouwwerken interactiepatronen duidelijk waardoor er over die patronen gesproken kan worden. Door het maken van een foto die het gezin mee naar huis neemt, gaat het proces van dialoog en verbinding thuis door.
