Het onderzoek van de onderzoeksgroep onder leiding van Gabriëlle Mercera naar de mogelijkheid om via de Yucelmethode de sterke punten, problemen en wensen van neurodivergente kinderen, hun ouders en de behandelende professionals in kaart te brengen, heeft geleid tot een publicatie in het Engelstalige tijdschrift Advances in Neurodevelopmental Disorders.
Zelf nalezen? Download de pdf!
Of lees hieronder de Nederlandse vertaling van de Engelse samenvatting. Meer achtergrond over het onderzoek op de Onderzoekspagina.
Mercera, G., Kalis, T., Vervoort-Schel, J. et al. (2024). In the Eye of the Beholder: Visualizing Strengths, Burdens and Desires Through the Lens of Neurodivergent Children, Their Parents, and Professionals Using the Yucel Method. Advances in Neurodevelopmental Disorders (2024). Link naar de online publicatie
Samenvatting
Doelstellingen van het onderzoek
In de ggz ligt steeds meer de nadruk op iemands sterke kanten en iemands context, in plaats van een primaire focus op individuele tekorten, pathologieën, risico’s en negatieve emoties. Deze studie laat zien hoe de visuele en tactiele Yucelmethode inzicht kan geven in de sterke punten, lasten en wensen van neurodivergente kinderen in een residentiële setting, hun ouders en hulpverleners, vanuit verschillende perspectieven.
Methoden
Het betrof een kwalitatief onderzoek. In totaal zijn 45 interviews met de Yucelmethode afgenomen bij negen neurodivergente kinderen, hun ouders en betrokken professionals. Zij bouwden allen met behulp van de Yucelblokken een stelling op van de sterke punten, lasten en wensen van het kind en de familie. Om te onderzoeken of het toepassen van deze visuele en tactiele methode extra informatie oplevert ten opzichte van het standaard diagnostisch proces, werd de informatie verkregen via de Yucelmethode vergeleken met die in de multidisciplinaire rapporten over de betrokken kinderen.
Resultaten
Thematische analyse toonde aan dat, naast vaak genoemde sterke punten (bijvoorbeeld moeder, sport en activiteiten) en lasten (mentale gezondheidsproblemen), er verschillen in perspectieven van de informanten waren. Ouders noemden sterke punten en lasten die door andere informanten niet werden genoemd, en er werd een diversiteit aan behoeften gevonden. De vergelijking van de resultaten uit de interviews met de Yucelmethode met de informatie in de multidisciplinaire rapporten toonde aan dat de Yucel-methode aanvullende informatie verschafte.
Conclusies
De Yucelmethode bracht in de eerste drie maanden van residentiële zorg meer sterke punten en perspectieven in beeld dan de gebruikelijke diagnostiek. Deze studie draagt bij aan de kennis over persoonlijke, kracht- en gezins- of systeemgerichte diagnostiek in de ggz voor neurodivergente kinderen en hun families.
