Willem Gotink beschreef in een artikel in het online magazine GGZtotaal een Yucelsessie.
“Ik denk dat ik deze neem”, zegt Robert. Uit vier langwerpige latjes kiest hij er één die uit twee delen bestaat, slechts door elastiek verbonden. “Deze is een beetje zoals ik: de stukken zitten nog aan elkaar vast, maar als je hem niet goed vasthoudt, breekt het. Mehmet Yucel zit naast hem. “En wat zijn de dingen waar je kracht uit haalt, die je helpen het niet te laten breken?” Robert aarzelt geen moment: “M’n broer en m’n zus.” Om iets minder enthousiast te vervolgen: “En de medicijnen, natuurlijk.” Even later schiet hem ook zijn vrijwilligerswerk te binnen. Mehmet vraagt hem vier gekleurde pilaartjes te kiezen uit de doos die tussen hen in staat, en daar deze woorden op te schrijven. Op de pilaartjes komt het latje te liggen dat Robert zelf voorstelt. “En wat zijn de problemen die ervoor zorgen dat je bijna breekt?” Robert noemt de ruzie met zijn ouders, met de buren, zijn geldgebrek en de neiging tot verslaving. Op dezelfde manier als de pilaartjes komen deze problemen op andere gekleurde blokjes te staan.
Op verzoek van Mehmet legt Robert deze blokjes óp het latje dat hij zelf is. Op tafel staat nu een klein bouwwerkje: de situatie van Robert in een notendop.
Lees hier het verdere artikel.
